کنترل بیولوژیکی دوجدایه مخمراز Saccharomyces cerevisiae علیه بیماری کپک آبی سیب (Penicillium expansum) در جهت کاهش آلودگی زیست محیطی

سابقه و هدف: در دهه های اخیر باقیماندۀ سموم بر روی میوهها باعث ایجاد نگرانیهایی در جوامع علمی شده است. درحال حاضر کنترل بیولوژیک به عنوان یک روش جایگزین استفاده از سموم مطرح شده است و موفقیتهای چشمگیری در زمینه استفاده از میکروارگانیسمهای آنتاگونیست برای کنترل بیماریهای بعد از برداشت (از جمله کپک آبی سیب) به دست آمده است. مواد و روشها: در این مطالعه تحقیقاتی (original) دو گونه از مخمر Saccharomyces cerevisiae (69، 04) به جای قارچکشهای معمولی که برای کنترل بیماری انباری کپک آبی سیب مورد با عامل Penicillium expansum مورد استفاده قرار میگیرند، به کار گرفته شد. عامل کپک آبی سیب از بافت آلودۀ سیب جداسازی شد. آزمون تست تقابل، متابولیتهای خارج سلولی و مواد فرار در آزمایشگاه برای ارزیابی قدرت بیوکنترلی مخمرها بهکار برده شد. در آزمایشهای انباری زخمهای ایجاد شده بر روی سیب با 40µl میکرولیتر سوسپانسیون مخمر آنتاگونیست (107 کنیدی در میلی لیتر) و 24 ساعت بعد 20 میکرولیتر سوسپانسیون قارچ عامل بیماری (105 کنیدی در میلی لیتر) مایه زنی شد. سیبهای مایه زنی شده در20°C و 5°C در انبار قرار گرفتند. این مقاله برگرفته از پایان نامه دانشجویی میباشد. یافتهها: همه جدایهها رشد قارچ P.expansum هم در آزمایشگاه و هم در انبار را کاهش دادند. درآزمون کشت متقابل میزان کاهش رشد بین 12/33 تا 4/58، در مورد گاز فرار 93/54 تا 87/72 و در تست متابولیت های خارج سلولی بین 23/50 تا 23/76 متغییر بود. هر دو جدایه مخمر مساحت لکه ها را کاهش دادند. در تستهای انباری مساحت لکه ها در روی سیب در 5°C از 1416تا 1435 میلیمترمربع در مقایسه با1/3151 میلیمترمربع، در شاهد کاهش نشان دادند. در دمای 20°C مساحت لکه از 1347 تا 1598متغییر بود در حالیکه میانگین مساحت در شاهد 4/3257 میلیمتر بود. نتیجه گیری: هر دو ایزوله از مخمر S. cerevisiae علیه کپک آبی سیب در هر دو دما موثر بودند و میتوانند به عنوان دوعامل بیوکنترل جدید کپک آبی سیب به کار برده شوند.